- Mən bu yaşa gəlmişəmsə, demək yeməklə aram yaxşıdır. Azərbaycan mətbəxi çox zəngindir. Səhər, nahar, şam, bir sözlə bütün yeməkləri sevirəm. Xaricdən gələn qonaqlar düşbərəni çox bəyəndiklərini deyirlər. Düşbərə yalnız bizdə olur. Düzdü bu yemək ruslarda “pelemeni” adı ilə  məşhurdu, amma bizim düşbərəyə çatmaz. Mənim rəhmətlik nənəm deyirdi ki, bir qaşığa 15 düşbərə sığmadısa o düşbərə deyil.

 

- Kababla aram o qədər yaxşı deyil. Uşaqlar daha çox sevir.  Xan kababı ilə aram yaxşıdır. Amma onu hazırlamaq o qədər də asan deyil. Yəni əti bağırsağın içinə yığmaq, əti seçmək .

 

- Açıq deyim ki, mənim o barədə qabiliyyətim yoxdur. Amma  yaxşı qayğanaq bişirirəm. Mən qayğanağa bir az un əlavə edirəm və həmin un qayğanağı yaxşı şişirdir. 

 

     

- Mən iki əsrin insanıyam. O vaxt kafelər az idi. Bayılda köhnə adı ilə desək Kirov qəsəbəsində Əziz kişi çox yaxşı kabab bişirirdi, indiki Şəhidlər Xiyabanının yerində “Dostluq” restoranı çox yaxşı idi.  Amma bir az bahaydı. Amma nə qədər də baha olsa indiki restoranlardan ucuzdu. Təsəvvür edin, o vaxt bizi toya çağıranda 10 manat, yaxın adama 25 manat, lap dəhşətli dostun toyuna 50 manat atırdıq. O vaxt toya 50 manat atan adam çox az olurdu.

 

 

 - Dostların, yaxınların toyuna gedirəm. Amma bilirəm ki, ora atdığım pul toy yiyəsinə çatmır. Toy yeməkləri məni qane etmir. Süfrəyə baxanda görmək olur ki, salatlar, kabablar köhnədir.

 

- Gedirik. Bakıda çox maraqlı restoranlar var. Dostlarla ləvənginin çox yaxşı hazırlandığı bir kafe var ora gedirik. Həmin kafedə gərəf quşunun çox yaxşı ləvəngisini hazırlayırlar. Sizə deyim ki, o kafedə hətta sığırçın ləvəngisi də var.

 

- Bakıda anadan olmuşam. Amma əslimiz Şamaxı rayonunun  Sarıtorpaq məhəlləsindəndir. Biz ikinci zəlzələdən sonra Bakıya qayıtmışıq. Mənim babam Ağacəfər Əhmədov tacir olub. O, Türkiyədən, Pakistandan bura manifaktura malları gətirirdi.

 

Şamaxı mətbəxinə gəldikdə isə, bizim mətbəx çox zəngindir. Şüyüd plov, sucuq isə sırf bizim mətbəxindir. Sucuq şirniyyatdır. Un nişastasından və qozdan hazırlanır.  Şüyüd plov paxlalı olanda lap əla olur.

 

 

- Bildiyiniz kimi, “Qayınana” filmində tərəf-müqabilim böyük sənətkar  Nəsibə Zeynalova  olub.  Həmin filmin bəzi hissələri Nardaranda çəkilib. Kollektivlə Nardarana getdik. Orada çəkiliş bir az uzandı. Qayıdanda Nəsibə xanım hərəmizə bir peçenye verdi. Fuad Poladov bir vasvası adamdı. Fuad peçenyeni düz şəhərə çatınca əlində tutdu. Nəsibə xanım avtobusdan düşəndə Fuada dedi ki, peçenyeni əlində saxla, birdən düşüb edər.

 

Bizim teatrda, rəhmətlik Mirvari Novruzova var idi. Əli Zeynallının həyat yoldaşı idi. Mirvari xanımla Gəncədə qastroldaydıq. Bazara gedəndə dedim ki, Mirvari xanım sizə bir şey lazımdırsa alım. Dedi vallah İlham heç nə lazım deyil. Yeməyimi yeyirəm, Gəncənin “Badamlı”sından içirəm. Gəncənin “Badamlı”sına heç nə çatmaz. Mirvari xanım elə bilirdi ki, “Badamlı”nı Gəncədə buraxırlar.

 

Mirvari xanımla olan bir əhvalatı da danışım. Demək Kürdəmirdə, yayın cırhacır istisində qastroldayıq. Mədəniyyət Sarayı yolun bu üzündədir, klub o biri üzündə, bunların arasında əbədi məşəl var. Mirvari xanım qabaqda gedir, mən də Yaşarla bunun arxasınca gəlirəm. Mirvari xanım məşəlin yanından keçəndə dedi ki, istidən öldük, barı bunu söndürün də.

 

- 6 min manat.

 

 

- Mənim köməyim yalnız bazarlıq etməkdir. Bu işi çox gözəl bacarıram.

 

 

- Ovçular Cəmiyyətinin üzvü olsam da ova çox nadir hallarda gedirəm.

 

- Lazım olanda içirəm. Toyda, görüşlərdə, qonaqlar gələndə... Məsələn, mənim  qudalarım İstanbulda yaşayır. Onlar bura gələndə  araq içirlər. Onlarla 15-20 qram içirəm. Amma əndazəni aşmıram. Mən heç vaxt sərxoş olmuram. İnsanı beyni idarə edir. Beyin sənəti həm həyatda, həm də sənətdə idarə edir.

 

 

- Əladı. Dostlarla, ailə ilə tez-tez gedirik.  Bu yay 15 gün İstanbulda, nəvələrimlə qaldım, sonra Şamaxıda məskunlaşdım. Oradan Balakənə, Zaqatalaya, Qəbələyə getdik. Bizdə iaşə obyektləri xarici ölkələrə baxanda o qədər də ürəkaçan deyil.

 

 

- Təmizlik. Bizdə iaşə xidmətində işləyən şəxslər gərək o obyekti öz evləri kimi təmiz saxlaya. Sovet vaxtı Lənkərana qastrola getmişdim. Çox əla mehmanxanada qalırdım. Səhər mehmanxanadan çıxanda açarı xidmətçi qadına verdim və xahiş elədim ki, otağı səliqəyə salsın. Nəsə bir saatdan sonra qayıtmalı oldum. Qayıdanda gördüm ki, xidmətçi qadın otağı süpürür və zibili xalçanın altına yığır. İnanın, çox məyus oldum.

 

 

- Sizə bir sirr açım. Nə babam, nə atam, nə də mən Sovet ordusunda hərbi xidmətə getmişik. Babam atamı saxlatdırıb, atam da məni.

 

- Bu yaxınlarda dedilər ki, bir ssenari hazırlanır. Görüm mənə uyğun olsa çəkiləcəm.

- Gərək filmin rejissoru elə olsun ki, ssenarini və  aktyorları düzgün seçsin. Hər rola gedib çəkilmək düzgün deyil. Bu günə kimi öz səviyyəmi qorumuşam. Hər şeyi bir günə qurban vermək olmaz.

- Əla. Tamaşalarım var. Üzeyir Hacıbəyovun “Ər-arvad” əsəri, Emin Sabitoğlunun www.ferzeli-kef.com, Ramiz Mirişlinin “Qısqanc ürəklər” əsərlərinə qoyulan tamaşalarda iştirak edirəm.

 

 

- O biri teatrları deyə bilmərəm. Amma Musiqili Teatrın tamaşaçısı var. Əvvəl idarə və zavodlar biletləri alıb işçilərə pulsuz verirdilər. O zaman  insanlar bir az da həvəslə gəlir. İndi iki adamın teatra gəlib getməyi 50 manat tutur. Yəni teatr elə ucuz şey deyil.