- Şükür Allaha, yaxşıyam, hələ ki yaşayıram.

 

- Gəzə bilirəm, amma özüm çox gəzmirəm. Çünki havalar da yaxşı deyil, qorxuram ki, soyuq dəyər.

 

- Ay oğul, mənim sənət yoldaşlarımın hamısı rəhmətə gedib, bircə mən qalmışam. Kim zəng vurub soruşacaq ki?

 

- Xalqdan ötrü darıxmışam. Çox darıxıram. Hərdən elə qəribsəyirəm ki...

 

- (kövrəlir) Mənim də olanım kimdir? Xalqdır da.

 

- Kimləri xatırlamıram ki? Hamısı nahaq rəhmətə getdilər...

 

- Baxıram, ay dədə, baxıram. Baxanda narazı yerlərim çox olur.

 

- Musiqimizdə olan yeniliklərdən. Adını yenilik qoyub musiqimizin başına oyunlar açırlar. Evdən də çıxmıram. Çıxsaydım, o "yenilikçi"lərdən soruşardım ki, bu yeniliyi haradan almısınız? Ay balam, axı bu necə yenilikdir? Məni ən çox darıxdıran budur.

 

 

- (düşünür) İyirmi ildən yuxarıdır.

 

- Qorxuram ki, kamançanı götürəm əlimə, mənimlə danışmaya, inciyə. Ona görə narahatam.

(Kövrəldiyini hiss edib zarafatyana suallar verirəm, söhbətin isitqamətini dəyişirəm - E.T.)

 

- Çox yaxşı baxır. Hələ boşamıram, saxlayıram.

 

 

- Hələ ki yaxşıdır. Ona görə belə danışdıq ki, hələ bir az da qalsın.

 

- Hə, demişdim (gülür).

 

 

- Ay sağ ol.

 

- İndiyə qədər sürünə-sürünə, birtəhər musiqimizi gətirib bu günə çıxarmışdıq. Hamınız kömək edin, mən də kömək edim, bu musiqimizi yaşadaq. İstəyirəm ki, qeyrətli olsunlar, bizdən sonrakılar da milli musiqimizi yaşatsınlar. Qoymasınlar itsin-batsın. Bu elə musiqidir ki, gərək yaşaya. Dünya durduqca yaşamalı musiqidir. Gərək qədrini əvvəlcə özümüz bilək. Əfsus ki, özümüz də bilmirik. Bu işə məsul şəxslər musiqimizə, mədəniyyətimizə daha diqqətlə yanaşmalıdırlar. Elə musiqiçilər özləri də çox diqqətli olmalıdırlar. Amma elələri az gözümə dəyir.

 

 

- Elə əhvalatlar çox olub, ay oğul. İndi mənim 90 yaşım var, yaddaşım xarab olub. Ona görə yadımda qalanı yoxdur.